Stage dagen (2)

18-2
Vandaag ging de wekker weer vroeg. Ik had er vandaag iets meer moeite mee dan gisteren. Eigenlijk hadden we niet zoveel zin. We gingen weer naar de kinderafdeling. Nu zat er een broeder van de nacht en daar hebben we een uur gezellig mee zitten kletsen en Nederlands geleerd. Maar helaas ging de tijd daarna weer sloom. De arts kwam langs en toen gingen ze de kinderen bespreken. Gelukkig was de arts vandaag iets meer bereid om vragen te beantwoorden. Maar het duurde alsnog lang. Evelien en Marjon bleven vandaag thuis omdat ze niet lekker waren. Zij stonden op de kraamafdeling. Omdat hun er niet waren gingen wij kijken of daar iets leuks te beleven was. We kwamen op de afdeling en daar lag een vrouw, een vrouw die keizersnee zou krijgen die dag. We vroegen aan de zuster of we hier bij aanwezig mochten zijn. En als we binnen 30 min terug zouden komen dan zou het lukken ( toen was het pas 10:15 uur). We liepen terug naar de kinderafdeling en waren eigenlijk heel de tijd bang dat we te laat zouden komen. Om 11:00 uur liepen we terug en de vrouw lag ondertussen wel op een ander bed. De zuster vertelde dat ze nog moesten wachten tot de ruimte klaar was waar de keizersnee zou plaats vinden. Omdat we moesten wachten zijn we bij andere patiënten geweest. Zo moest bij een vrouw het vruchtwater doorgeprikt te worden. Nou echt niet normaal. De zuster steekt zonder genade een hand in de poenanie van de vrouw en pakt een vies pincet om het los te trekken.. De vrouw had veel pijn maar toen ze dit te duidelijk liet merken werd ze geslagen op haar benen. Toch wel apart om te zien, in Nederland zijn we dan toch wel meelevender voor de patiënten. Ook werd er bij een vrouw hechtingen uit haar keizersnee wond gehaald. Maar de vrouw mocht geen kik geven anders werd ze streng toegesproken door de zuster. Daarna was nog een andere vrouw die ook een keizersnee had gehad omdat ze zoveel genitale wratten had dat ze baby direct geïnfecteerd zou zijn. Niet echt lekker allemaal. Ondertussen was de chirurg nog langs gekomen om te vertellen dat de keizersnee pas in de avond zou plaats vinden. Dus dat viel ontzettend tegen. We hadden er echt zin in. Daarna liepen we na een mortuarium om te kijken of er toevallig iemand was die gebalsemd moest worden of iets anders. Ze hadden wel iemand liggen maar eerst moet de familie haar zien. Dus wij liepen weg. Na de lunch waren we terug gelopen om te kijken of het al kon. Op dat moment lag er net een jongen van 18 op tafel. Deze jongen was overleden op de afdeling van Ylse. De jongen was overleden doordat een zuster een verkeerde infuusvloeistof had gegeven. Als dit in Nederland was voorgevallen dan had iemand voor de tuchtrechter moeten komen zo niet voor de politierechter voor poging tot doodslag of zelfs moord. Maar hier weten alleen de arts en sommige zusters het en om de zusters te beschermen hebben ze verteld dat het de persoon dood was gegaan doordat de familie kokosmelk te drinken hadden gegeven. Ik denk dat ik er nooit iemand is overleden is aan het drinken van kokosmelk. Maar in ieder geval, wij stonden bij het mortuarium en hadden met iemand afgesproken dat wij bij het balsemen aanwezig kunnen zijn. Eerst ging de familie hem wassen. Dit was wel mooi te zien. En het leek bijna een feestelijke gebeurtenis. Ze waren met 8 familieleden de jongen aan het wassen. Toen ze klaar waren kwamen wij wat dichter bij. De persoon die de man ging balsemen en injecteren met iets, kwam met ons praten. Op de een of andere manier dacht de man dat wij dachten dat de man nog leefde en dat hun hem gingen redden. Terwijl die al meer dan 5 uur dood was. Zo riep hij; No saving No saving. En liep hij naar een van de andere mannen om te zeggen dat wij dachten dat de man nog leefde. Dus dit was een miscommunicatie. En uiteindelijk bleek dat dat ze hem helemaal nog niet gingen balsemen, maar pas over een paar uur. Dat was dus tegenvaller nummer twee op de dag. Maar goed we hebben het wel geprobeerd en weten dat het kan. We zijn nog de markt op geweest om boodschappen te halen en toen naar huis.
Nog extra:
- Gezondheidverzekering kost hier maar 12 cedi voor een volwassenen en 5 cedi voor een kind per jaar. Dat is dus voor een volwassenen iets van 3.50 euro per jaar. En toch zijn er mensen die niet verzekerd zijn.
- Hier is het normaal dat als iemand in het ziekenhuis overleden is, diegene niet in een lijkenwagen maar gewoon in de auto mee naar huis gaat. Bij het eten op de begrafenis zit de overledene gewoon aan tafel. De gedachte is dan dat de overledene bij het laatste maal aanwezig is, er wordt dan ook gewoon gezellig gepraat of dat die persoon er gewoon echt bij is. Ik vind de gedachte mooi maar vind het toch een crue idee.
- Ik word al wel meer ghanees, zo ging ik laatst tijdens het douche mijn ochtend servies wassen om water te besparen. Toen alles was uitgevallen.
- Toch zetten je sommige dingen wel aan het denken. Bijvoorbeeld hier doen ze in het ziekenhuis niet zoveel en in Nederland. Ik vraag me dan af of wat wij doen niet gewoon te veel van het goede doen. De zorg hier is misschien niet zoals het hoort maar toch lukt het ze wel. Misschien zijn wij te hard bezig met de ziekenhuis ervaring fijn te laten zijn. Terwijl dit misschien niet echt nodig is.
- Het aantal beesten valt echt wel mee. Tot nu toe eigenlijk allemaal een paar spinnen.