26-3 tot en met 27-3
Blijf op de hoogte en volg Sanne
30 Maart 2014 | Ghana, Golokuati
26/3
Vandaag was een rustige dag. Marjon en ik hebben in de zon gelegen. Daarbuiten hebben we nog aan het project gewerkt. Luuk en ik moesten weer koken. We hadden bij een vrouw blad gehaald wat spinazie zou moeten zijn. Het leek in de verste verte niet op spinazie en het had een eigenaardige structuur. Dat doen we dus een keer maar nooit meer.
27/3
In de ochtend zijn marjon en ik weer gaan hardlopen, het ging gelukkig al beter dan de vorige keer. Na het ontbijt zouden we vertrekken naar Ho om het visum te regelen en te gaan zwemmen. Gelukkig was de taxi man maar een uur en een kwartier te laat. Uiteindelijk vertrokken we om 09:15 uur richting Ho. We gingen eerst het visum regelen. Dit duurde echt een eeuwigheid. En op zijn ghanees werken ze niet eerst een visum af, maar gaan ze verder met andere visum’s om vervolgens iemand tot drie keer toe terug te roepen omdat ze een vraag hebben over het ingevulde formulier. Niet echt handig allemaal. We zijn uiteindelijk drie uur bezig geweest met het visum. Best wel zonde van de tijd maar het moest gebeuren. Het is trouwens wel goedkoper om visum aan te vragen. Hier betalen we voor twee maanden verlenging 30 euro, in Nederland betaalden we voor een maand GHanees visum 60 eurp. Dat scheelt dus best wel veel. Toen het visum geregeld was gingen we zwemmen. Hier kwamen we jammer genoeg best laat aan (02:00 uur ) en we moesten nog lunchen. Toen iedereen zijn lunch op had ( samen met ylse had ik een pizza!!) hadden we meteen eten besteld voor het avond eten voor 19:30 uur. Achteraf gezien best wel zonde aangezien niemand echt honger had, en iedereen was er om 18:30 uur wel klaar mee. We waren in de avond om 21:30 uur thuis en toen is bijna iedereen meteen naar bed gegaan.
Als je in het zwembad bent, geeft dat een dubbel gevoel. Wij zitten daar in veel luxe te lunchen. Terwijl je de ghanese bevolking voor je neus hout ziet hakken voor een vuurtje. Maar dat moet je misschien maar niet teveel over nadenken.
28/3
We hebben een flink deel van de dag aan het project gezeten. In de avond hebben we lekkere rijst met kip op voor de verandering .
29/3
We waren vroeg opgestaan met de veronderstelling dat we vier uur in de auto moesten zitten om voor de rest van de dag heel actief bezig te zijn. Zo stond in een boekje, dat wij bij hebben, beschreven dat je er kon mountainbiken, in een boomhut slapen, waterval bezoeken en flinke wandeling. Nou wij vertrokken dus om 07:00 uur richting het Kyabobo park. Ik dacht dat ik nog wel even bij kon slapen. Alleen was de weg zo hobbelig dat dit er niet in zat. Wat wel leuk was, was dat we onderweg kindjes tegen kwamen die met een fietsvelg aan het spelen waren. Dat zie je ook vaak als ze afrika op de televisie laten zien. Aan die ene kant vind ik dat sneu omdat ze geen ander speelgoed hebben, maar aan de andere kant als ze zich kunnen vermaken met een fietsvelg is dat meer dan prima. We kwamen langs dorpjes waar volgens mij niet vaak blanken langs kwamen, zo keken de mensen in ieder geval. Naar drie uur kwamen we aan bij het dorpje waar het park zou moeten zijn. Wat al apart was, was dat bijna niemand wist waar het park was of hoe je er moest komen. Na eerst nog wat rijst te hebben gegeten zijn we dan toch bij het park aangekomen. Het
park zelf zag er prima uit. Dus we gingen wat informatie inwinnen. Eigenlijk kwam het erop neer dat alles wat we wilde niet kon. Mountainbiken waren te slecht, waterval lag droog en slapen in een boomhut kon daar sowieso niet. Dus dat was al een behoorlijke tegenvaller. Daarna duurde het even maar toen was er het eerste voorstel. Zaterdag zouden we vijf uur lopen en dan in het dorpje Kiri overnachten om dan vervolgens op zondag een wandeling van 10 (!!!) uur te maken langs een rivier. Daar moesten we het eerst even in de groep over hebben. Want niet iedereen, inclusief ik, zag het zitten om 10 uur te gaan lopen. Uiteindelijk zouden er dan twee groepen ontstaan. Een groep zou de route van tien uur doen , en de rest een tocht van drie uur. Toen we eruit waren liepen twee man terug naar de receptie om het te vertellen. Na enige tijd kwamen ze terug met het nieuws dat er maar gids was, die overigens zo zat als wat was. En dat de tocht van 10 uur helemaal niet bestond. Maar dat het dan een tocht van drie uur zou zijn. Op dat moment dachten wij van prima. Dus ze gingen weer terug naar de receptie omdat te vertellen. Het was ook nog zo dat je tenten moest huren om te slapen. Maar omdat je gids bij had moest hij ook nog ergens bij slapen of je moest een eigen tent voor hem huren. Maar goed dat zou nog te overzien zijn. Het duurde even voordat de jongens terug kwamen dus ik ging even kijken waarom het zo lang duurde. Bleek het zo te zijn dat eigenlijk niet de moeite was om de tocht te doen, omdat het allemaal zoveel geregel was. De mannen van het park waren ook meer met elkaar aan het praten dan met ons. Na heel wat gepraat waren we er over uit dat we alleen zaterdag een tocht zouden maken van 4 a 5 uur. Dit zou ons dan, 50 cedi ( intree van het park) + 250 ( gids kosten voor 5 uur) zijn. Dit is al erg veel geld als je bedenkt dat een docent hier maar 300 cedi in de maand verdient. En dat zou deze beste dronken man in 5 uur verdienen. Maar goed anders waren we voor niks gekomen dus we deden het maar. Dirk ging toen nog het geld aan de mannen van het park geven. Na ongeveer 5 minuten kwam hij terug met de mededeling dat de mannen zich hadden vergist en dat het in totaal 350 cedi ( bijna honderd euro) zou zijn in plaats van 300 cedi. Toen waren we er allemaal klaar mee en wilde we weg gaan. Alleen had een van de mannen nog wel 50 cedi van ons. Dirk en ik liepen nog even naar binnen. Toen ik zei dat het te duur was, werd die gids boos. Dat het niet zoveel geld was voor de service die je krijgt bla bla. Dirk probeerde het nog goed te maken dat we niet veel geld hadden maar de sfeer was er niet beter om geworden. Maar goed uit eindelijk zijn we dus 3 uur heen gereden om vervolgens weer 3 uur terug te rijden. En nog steeds niks gedaan te hebben. Op de weg terug hadden we besloten dat we dan in avond maar golokuati in zouden gaan. Dus was luuk maar even langs een bar, als je het zo wil noemen, gelopen dat ze genoeg bier moet koud zetten en genoeg stoelen moet hebben..
Dus we zullen zien..
Vandaag was een rustige dag. Marjon en ik hebben in de zon gelegen. Daarbuiten hebben we nog aan het project gewerkt. Luuk en ik moesten weer koken. We hadden bij een vrouw blad gehaald wat spinazie zou moeten zijn. Het leek in de verste verte niet op spinazie en het had een eigenaardige structuur. Dat doen we dus een keer maar nooit meer.
27/3
In de ochtend zijn marjon en ik weer gaan hardlopen, het ging gelukkig al beter dan de vorige keer. Na het ontbijt zouden we vertrekken naar Ho om het visum te regelen en te gaan zwemmen. Gelukkig was de taxi man maar een uur en een kwartier te laat. Uiteindelijk vertrokken we om 09:15 uur richting Ho. We gingen eerst het visum regelen. Dit duurde echt een eeuwigheid. En op zijn ghanees werken ze niet eerst een visum af, maar gaan ze verder met andere visum’s om vervolgens iemand tot drie keer toe terug te roepen omdat ze een vraag hebben over het ingevulde formulier. Niet echt handig allemaal. We zijn uiteindelijk drie uur bezig geweest met het visum. Best wel zonde van de tijd maar het moest gebeuren. Het is trouwens wel goedkoper om visum aan te vragen. Hier betalen we voor twee maanden verlenging 30 euro, in Nederland betaalden we voor een maand GHanees visum 60 eurp. Dat scheelt dus best wel veel. Toen het visum geregeld was gingen we zwemmen. Hier kwamen we jammer genoeg best laat aan (02:00 uur ) en we moesten nog lunchen. Toen iedereen zijn lunch op had ( samen met ylse had ik een pizza!!) hadden we meteen eten besteld voor het avond eten voor 19:30 uur. Achteraf gezien best wel zonde aangezien niemand echt honger had, en iedereen was er om 18:30 uur wel klaar mee. We waren in de avond om 21:30 uur thuis en toen is bijna iedereen meteen naar bed gegaan.
Als je in het zwembad bent, geeft dat een dubbel gevoel. Wij zitten daar in veel luxe te lunchen. Terwijl je de ghanese bevolking voor je neus hout ziet hakken voor een vuurtje. Maar dat moet je misschien maar niet teveel over nadenken.
28/3
We hebben een flink deel van de dag aan het project gezeten. In de avond hebben we lekkere rijst met kip op voor de verandering .
29/3
We waren vroeg opgestaan met de veronderstelling dat we vier uur in de auto moesten zitten om voor de rest van de dag heel actief bezig te zijn. Zo stond in een boekje, dat wij bij hebben, beschreven dat je er kon mountainbiken, in een boomhut slapen, waterval bezoeken en flinke wandeling. Nou wij vertrokken dus om 07:00 uur richting het Kyabobo park. Ik dacht dat ik nog wel even bij kon slapen. Alleen was de weg zo hobbelig dat dit er niet in zat. Wat wel leuk was, was dat we onderweg kindjes tegen kwamen die met een fietsvelg aan het spelen waren. Dat zie je ook vaak als ze afrika op de televisie laten zien. Aan die ene kant vind ik dat sneu omdat ze geen ander speelgoed hebben, maar aan de andere kant als ze zich kunnen vermaken met een fietsvelg is dat meer dan prima. We kwamen langs dorpjes waar volgens mij niet vaak blanken langs kwamen, zo keken de mensen in ieder geval. Naar drie uur kwamen we aan bij het dorpje waar het park zou moeten zijn. Wat al apart was, was dat bijna niemand wist waar het park was of hoe je er moest komen. Na eerst nog wat rijst te hebben gegeten zijn we dan toch bij het park aangekomen. Het
park zelf zag er prima uit. Dus we gingen wat informatie inwinnen. Eigenlijk kwam het erop neer dat alles wat we wilde niet kon. Mountainbiken waren te slecht, waterval lag droog en slapen in een boomhut kon daar sowieso niet. Dus dat was al een behoorlijke tegenvaller. Daarna duurde het even maar toen was er het eerste voorstel. Zaterdag zouden we vijf uur lopen en dan in het dorpje Kiri overnachten om dan vervolgens op zondag een wandeling van 10 (!!!) uur te maken langs een rivier. Daar moesten we het eerst even in de groep over hebben. Want niet iedereen, inclusief ik, zag het zitten om 10 uur te gaan lopen. Uiteindelijk zouden er dan twee groepen ontstaan. Een groep zou de route van tien uur doen , en de rest een tocht van drie uur. Toen we eruit waren liepen twee man terug naar de receptie om het te vertellen. Na enige tijd kwamen ze terug met het nieuws dat er maar gids was, die overigens zo zat als wat was. En dat de tocht van 10 uur helemaal niet bestond. Maar dat het dan een tocht van drie uur zou zijn. Op dat moment dachten wij van prima. Dus ze gingen weer terug naar de receptie omdat te vertellen. Het was ook nog zo dat je tenten moest huren om te slapen. Maar omdat je gids bij had moest hij ook nog ergens bij slapen of je moest een eigen tent voor hem huren. Maar goed dat zou nog te overzien zijn. Het duurde even voordat de jongens terug kwamen dus ik ging even kijken waarom het zo lang duurde. Bleek het zo te zijn dat eigenlijk niet de moeite was om de tocht te doen, omdat het allemaal zoveel geregel was. De mannen van het park waren ook meer met elkaar aan het praten dan met ons. Na heel wat gepraat waren we er over uit dat we alleen zaterdag een tocht zouden maken van 4 a 5 uur. Dit zou ons dan, 50 cedi ( intree van het park) + 250 ( gids kosten voor 5 uur) zijn. Dit is al erg veel geld als je bedenkt dat een docent hier maar 300 cedi in de maand verdient. En dat zou deze beste dronken man in 5 uur verdienen. Maar goed anders waren we voor niks gekomen dus we deden het maar. Dirk ging toen nog het geld aan de mannen van het park geven. Na ongeveer 5 minuten kwam hij terug met de mededeling dat de mannen zich hadden vergist en dat het in totaal 350 cedi ( bijna honderd euro) zou zijn in plaats van 300 cedi. Toen waren we er allemaal klaar mee en wilde we weg gaan. Alleen had een van de mannen nog wel 50 cedi van ons. Dirk en ik liepen nog even naar binnen. Toen ik zei dat het te duur was, werd die gids boos. Dat het niet zoveel geld was voor de service die je krijgt bla bla. Dirk probeerde het nog goed te maken dat we niet veel geld hadden maar de sfeer was er niet beter om geworden. Maar goed uit eindelijk zijn we dus 3 uur heen gereden om vervolgens weer 3 uur terug te rijden. En nog steeds niks gedaan te hebben. Op de weg terug hadden we besloten dat we dan in avond maar golokuati in zouden gaan. Dus was luuk maar even langs een bar, als je het zo wil noemen, gelopen dat ze genoeg bier moet koud zetten en genoeg stoelen moet hebben..
Dus we zullen zien..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
