4/3 tot en met 6/3

4/3/2014
In de morgen hebben we nog een halve stage dienst gelopen. We keken alleen mee bij het wond verschonen. Dit was interessant, maar op een gegeven moment wilde ze heel graag dat wij de wonden gingen verzorgen. Toen we aangaven dat we dit niet wilde doen, omdat de spullen heel anders waren, liep er een zuster weg. Even later kwam er een andere zuster binnen om nog maals te vragen waarom wij dat niet wilde doen. Ze begrepen het niet echt. Ze hebben hier maar een soort verbandmateriaal. En dat doen ze op elke wond. Zo had een jongen een motor ongeluk gehad en hij zat helemaal onder de schaaf wonden. Al het verbandmateriaal zat helemaal in de wonden vast geplakt. Waardoor de zuster alle wonden weer opentrok. In Nederland hebben we materiaal wat we tussen de wond en het verbandsmateriaal kunnen doen zodat het niet vast blijft zitten. Hier dus niet en trekken ze de wonden elke dag weer open. Om elf uur zijn we weg gegaan. Eerst nog boodschappen gedaan. Luuk en ik gingen kip, sperziebonen en jam maken. De kip was achteraf nog taaier als een schoenzool, dus dat was een beetje jammer. In de middag hebben we nog aan het project gezeten.
5/3/2014
We hebben eigenlijk niet veel gedaan, we hebben wel presentatie over couveuse afgemaakt maar verder niet veel. In de middag was er nog een enorme regenbui. Een paar mensen hebben buiten gedoucht . Helaas vond het huis de regen niet zo fijn en liep het water hier en daar naar binnen. Als avond eten hadden de mannen heel lekker gekookt. Kip met lekkere marinade, honing maggi en nog wat. En er zaten ook pinda´s doorheen. Was echt heel erg lekker. We hebben in de avond nog wat spelletjes gespeeld.
6/3/2014
Het was Bevrijdingsdag. En dat wordt hier goed gevierd. Er zou om 08:00 uur een mars zijn van alle school kinderen. Deze begon echter pas om 10:00 uur maar dat maakte niet zoveel uit. In de tussentijd hebben we even wat foto’s gemaakt. Twee jongetjes liepen met ons mee en die vroegen of ze ook een foto mochten maken. Natuurlijk mocht dat. Echter niet zo’n slim plan want we kregen de camera bijna niet terug. En alle kinderen die het zagen kwamen allemaal kijken en wilde ook allemaal een foto maken. Dus toen zijn we daar maar snel mee opgehouden. Zo hebben ook gehad dat twee mensen een week geleden een paar ballonnen hadden gegeven aan kinderen van de school van hier naast. En nu worden we om het huis nog steeds aangesproken met : YUVU, Give me baloon. Maar om 10:00 uur begon de mars dus. In eerste instantie werd iedereen voorgesteld en bedankt. Ook wij werden met zijn alle genoemd wat wel grappig was. Om 11:00 uur begon de echte mars. Dit houd in dat kinderen van verschillende scholen+klassen moesten marcheren. Per groep deden ze dan een salute of een ander stukje voor 3 belangrijke mensen. Dit was wel grappig om te zien. Wat wel zielig was, was dat er een schots meisje mee liep. Omdat zij stage liep bij een van de scholen. En ze werd finaal uitgelachen. Ook een jongen werd uitgelachen omdat hij het verkeerd deed. Na de mars hebben we nog aan het project gezeten. Omdat het Bevrijdingsdag was, was het in de avond erg druk in Golokwati. We wilden graag even bij een ice bar wat drinken, na wat navraag bleek die wat verder te zitten. Toen we daaraan kwamen gingen ze speciaal voor ons open. Na een drankje zijn we weer terug naar het dorp gegaan. We zijn toen naar een feest gegaan. Toen we binnen kwamen leken we wel een soort magneet. In eens kwam iedereen naar ons toe. Wat opzich wel grappig was. Alleen was het minder leuk dat de jongen(tjes) helemaal tegen ons aan gingen dansen. Dit was een beetje ongemakkelijk. Als je ook bij ze weg liep, kwamen er alleen maar meer leek het wel. Uiteindelijk heb ik een lange tijd met een meisje, genaamd precious, gedanst. Haar hebben we ook naar huis gebracht.
07/03/2014
Nadat we eerst uitgeslapen hadden gingen we eerst ontbijten. Om half een gingen we richting het ziekenhuis om daar de presentatie te geven over de couveuse. De dokters en verpleegkundigen waren echt heel enthousiast. De directrice/gynaecoloog, dt lucy, vertelde dat dit een droom was die uit kwam. We hadden eigenlijk een presentatie voorbereid met ook nog allemaal informatie over waarom premature in couveuse, maar omdat er veel artsen bij waren hadden we dat maar achterwege gelaten. In eerste instantie waren de verpleegkundigen heel afwachtend, maar uiteindelijk kwamen ze zelf met vragen en ze wilden ook dingen uitproberen. Het was echt leuk om te doen. Op dat moment realiseer je je dat daadwerkelijk iets kan veranderen. Voor school hebben we natuurlijk al wel vaker kwaliteitsvoorstellen moeten maken, maar daar werd verder nooit veel gedaan. En nu is het zo dat met ons rapport fondsen worden geworven om de spullen aan te schaffen. Dus nu kunnen we echt een bijdrage leveren.