3 Maart
Blijf op de hoogte en volg Sanne
03 Maart 2014 | Ghana, Golokuati
3/3/2014
Vandaag had ik mijn stage dag bij surgical ward, in Nederland zou dit chirurgie heten. Toen we aankwamen waren ze net aan het overdragen van de nachtdienst naar de dag dienst. De overdracht was echt van een mompelkoning, dus daar kregen we niet veel van mee. Wel kreeg ik mee dat er veel mensen lagen die een auto ongeluk hadden gehad. De artsen visite was wel sneller dan op vorige afdelingen. Zo ging hij snel langs bij alle patiënten. Even wat theorie. Longtuberculose is een longinfectie die zich verspreidt via de lucht, bij hoesten en niezen. En die zich vooral verspreidt in donkere kleine ruimtes. Bijvoorbeeld bus, kamer en auto. Toen de GGD mij belde vertelde ze ook dat je dat soort situaties moet vermijden. Nou wij dus naar binnen bij een meneer. Ik zei nog toen we naar binnen liepen, goh dit is wel een goede tbc kamer. Bij de meneer was de vorige dag een long foto genomen. En die ging de arts bekijken. Eerst mochten wij kijken. We zagen verschillende infectie vlakken op de foto. We dachten aan een infectie maar wisten niet wat voor infectie. We dachten nog aan TBC. Ondertussen hoestte de man nog lekker in een vieze doek, op zich is dat natuurlijk goed. Maar hij had heel de nacht ook al in die kamer gelegen en waarschijnlijk ronduit gehoest. En toen kwam de diagnose dus, TBC. Remi en ik gingen letterlijk stappen achteruit toen wij dit horen. Het is niet altijd besmettelijk hoor, maar better safe than sorry. De arts was verder wel bereid om antwoord te geven op vragen, al is het juiste moment om vragen te stellen niet altijd duidelijk. Na de visite gingen we bij wondverzorging kijken. Toen we binnen liepen was er net een wond klaar die we wilde zien, die ging dus mooi aan ons voorbij. Daarna kwam er een andere wond, van de buitenkant niet veel bijzonders, maar hij was ongeveer 5-7 cm diep naar de zijkant. En er kwam aardig wat pus uit. De broeder die het deed wou ons op de een of andere manier heel graag laten weten wat ze allemaal miste in het ziekenhuis. Op zich niet erg, maar wel als ze dingen verkeerd aanpakken. Bijvoorbeeld wondverzorging, terwijl de kennis meestal wel goed is. Toen ik nog moest gaan beginnen aan deze stage dacht ik echt dat ze het hier roeide met de riemen die ze hadden, maar naar mijn idee zijn ze in sommige gevallen nog te lui om überhaupt de riemen op te pakken. Terwijl ze aan de ene kant zeuren dat ze het zo druk hebben, niet veel apparatuur hebben en blabla. Maar eigenlijk zelf niks (willen) doen. Het is dus allemaal een beetje dubbel. De twee mensen met voor ons de leerzaamste wonden, werden niet gedaan omdat ze pas nog gedaan waren. Ik hoop dat ik daar morgen meer geluk bij hebben. Toen we rond liepen op de afdeling was net een zuster een neussonde aan het in brengen bij een meneer, deze zijn veel dikker dan in Nederland ( zo ook de blaascatheters), maar toen de zuster deze inbracht moest de meneer overgeven. Dus hij ging rechtop zitten. Ik was net langs de meneer , toen hij heel zijn maag inhoud op de grond overgaf. Het rook echt ontzettend naar bloed. Volgens de verpleegster was het een of ander goedje dat de sjamaan voor hem had gemaakt. Maar remi en ik waren ervan overtuigd dat er bloed bij zat. De zuster haar schoenen zaten trouwens helemaal onder overgeefsel, en aan het einde van de dag was dit nog steeds. Dus ze had niet de moeite genomen om het er van af te halen. Maar ookal had de meneer overgegeven, de neussonde moest er als nog in. Was echt zielig om te zien, die man moest heel de tijd overgeven als de zuster met de neussonde begon. In eerste instantie liet ze hem nog overeind komen. Maar uiteindelijk was ze het beu en duwde ze hem plat en een doekje voor zijn mijn mond zodat hij het niet uit kon tuffen. Dus daar lag die man met een mond vol overgeefsel en een zuster die niet helpt maar gewoon door bleef duwen met de neussonde. Toen het was gelukt kreeg de meneer ook nog op zijn kop dat drankje van de sjamaan had opgedronken. Na de dienst afsluiting gingen we nog even naar de verloskamer. Toevallig lag er net een vrouw te vallen. De zuster vond dat ze niet genoeg haar best deed. Dus ze kreeg tikken en werd streng toegesproken. Uiteindelijk bleek dat de vrouw waarschijnlijk een obstructie had bij de baarmoeder, hierdoor kon ze de baby helemaal niet uitpersen. Waarschijnlijk werd dit weer een keizersnee. Toen we dat hoorde zijn we naar huis gegaan. Toen we thuis waren moesten we nog een couveuse in elkaar zetten, die de stichting had meegenomen uit Nederland. De couveuse hoort bij het project. We moeten die vrijdag op stage presenteren en uitleg over geven. Wel interessant allemaal. De couveuse is van hout en de verdere spullen zijn ook niet ingewikkeld. Het is het idee dat de couveuse uiteindelijk hier gemaakt kan worden. Zodat elk ziekenhuis hier in de buurt er een zal hebben. Vanavond gaan we weer noedels eten. En ik denk niet zo laat naar bed.
- Homo’s lijken hier wel enigszins geaccepteerd. Ik weet niet of ze perse homo zijn. Laat ik het op mannen houden, die verliefd naar elkaar kijken en elkaar vasthouden. Ik heb al verschillende ‘koppeltjes’ gezien.
- Af en toe in de avond is het nu wat saai, dus voor de afwisseling lopen we wel eens een rondje. Helaas kan dit niet zonder mannen.
Vandaag had ik mijn stage dag bij surgical ward, in Nederland zou dit chirurgie heten. Toen we aankwamen waren ze net aan het overdragen van de nachtdienst naar de dag dienst. De overdracht was echt van een mompelkoning, dus daar kregen we niet veel van mee. Wel kreeg ik mee dat er veel mensen lagen die een auto ongeluk hadden gehad. De artsen visite was wel sneller dan op vorige afdelingen. Zo ging hij snel langs bij alle patiënten. Even wat theorie. Longtuberculose is een longinfectie die zich verspreidt via de lucht, bij hoesten en niezen. En die zich vooral verspreidt in donkere kleine ruimtes. Bijvoorbeeld bus, kamer en auto. Toen de GGD mij belde vertelde ze ook dat je dat soort situaties moet vermijden. Nou wij dus naar binnen bij een meneer. Ik zei nog toen we naar binnen liepen, goh dit is wel een goede tbc kamer. Bij de meneer was de vorige dag een long foto genomen. En die ging de arts bekijken. Eerst mochten wij kijken. We zagen verschillende infectie vlakken op de foto. We dachten aan een infectie maar wisten niet wat voor infectie. We dachten nog aan TBC. Ondertussen hoestte de man nog lekker in een vieze doek, op zich is dat natuurlijk goed. Maar hij had heel de nacht ook al in die kamer gelegen en waarschijnlijk ronduit gehoest. En toen kwam de diagnose dus, TBC. Remi en ik gingen letterlijk stappen achteruit toen wij dit horen. Het is niet altijd besmettelijk hoor, maar better safe than sorry. De arts was verder wel bereid om antwoord te geven op vragen, al is het juiste moment om vragen te stellen niet altijd duidelijk. Na de visite gingen we bij wondverzorging kijken. Toen we binnen liepen was er net een wond klaar die we wilde zien, die ging dus mooi aan ons voorbij. Daarna kwam er een andere wond, van de buitenkant niet veel bijzonders, maar hij was ongeveer 5-7 cm diep naar de zijkant. En er kwam aardig wat pus uit. De broeder die het deed wou ons op de een of andere manier heel graag laten weten wat ze allemaal miste in het ziekenhuis. Op zich niet erg, maar wel als ze dingen verkeerd aanpakken. Bijvoorbeeld wondverzorging, terwijl de kennis meestal wel goed is. Toen ik nog moest gaan beginnen aan deze stage dacht ik echt dat ze het hier roeide met de riemen die ze hadden, maar naar mijn idee zijn ze in sommige gevallen nog te lui om überhaupt de riemen op te pakken. Terwijl ze aan de ene kant zeuren dat ze het zo druk hebben, niet veel apparatuur hebben en blabla. Maar eigenlijk zelf niks (willen) doen. Het is dus allemaal een beetje dubbel. De twee mensen met voor ons de leerzaamste wonden, werden niet gedaan omdat ze pas nog gedaan waren. Ik hoop dat ik daar morgen meer geluk bij hebben. Toen we rond liepen op de afdeling was net een zuster een neussonde aan het in brengen bij een meneer, deze zijn veel dikker dan in Nederland ( zo ook de blaascatheters), maar toen de zuster deze inbracht moest de meneer overgeven. Dus hij ging rechtop zitten. Ik was net langs de meneer , toen hij heel zijn maag inhoud op de grond overgaf. Het rook echt ontzettend naar bloed. Volgens de verpleegster was het een of ander goedje dat de sjamaan voor hem had gemaakt. Maar remi en ik waren ervan overtuigd dat er bloed bij zat. De zuster haar schoenen zaten trouwens helemaal onder overgeefsel, en aan het einde van de dag was dit nog steeds. Dus ze had niet de moeite genomen om het er van af te halen. Maar ookal had de meneer overgegeven, de neussonde moest er als nog in. Was echt zielig om te zien, die man moest heel de tijd overgeven als de zuster met de neussonde begon. In eerste instantie liet ze hem nog overeind komen. Maar uiteindelijk was ze het beu en duwde ze hem plat en een doekje voor zijn mijn mond zodat hij het niet uit kon tuffen. Dus daar lag die man met een mond vol overgeefsel en een zuster die niet helpt maar gewoon door bleef duwen met de neussonde. Toen het was gelukt kreeg de meneer ook nog op zijn kop dat drankje van de sjamaan had opgedronken. Na de dienst afsluiting gingen we nog even naar de verloskamer. Toevallig lag er net een vrouw te vallen. De zuster vond dat ze niet genoeg haar best deed. Dus ze kreeg tikken en werd streng toegesproken. Uiteindelijk bleek dat de vrouw waarschijnlijk een obstructie had bij de baarmoeder, hierdoor kon ze de baby helemaal niet uitpersen. Waarschijnlijk werd dit weer een keizersnee. Toen we dat hoorde zijn we naar huis gegaan. Toen we thuis waren moesten we nog een couveuse in elkaar zetten, die de stichting had meegenomen uit Nederland. De couveuse hoort bij het project. We moeten die vrijdag op stage presenteren en uitleg over geven. Wel interessant allemaal. De couveuse is van hout en de verdere spullen zijn ook niet ingewikkeld. Het is het idee dat de couveuse uiteindelijk hier gemaakt kan worden. Zodat elk ziekenhuis hier in de buurt er een zal hebben. Vanavond gaan we weer noedels eten. En ik denk niet zo laat naar bed.
- Homo’s lijken hier wel enigszins geaccepteerd. Ik weet niet of ze perse homo zijn. Laat ik het op mannen houden, die verliefd naar elkaar kijken en elkaar vasthouden. Ik heb al verschillende ‘koppeltjes’ gezien.
- Af en toe in de avond is het nu wat saai, dus voor de afwisseling lopen we wel eens een rondje. Helaas kan dit niet zonder mannen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
