Afgelopen vrije dagen
Blijf op de hoogte en volg Sanne
24 Februari 2014 | Ghana, Golokuati
19-2-14
De vorige avond was het erg laat geworden. Om half vier lag ik in bed. In de morgen waren we eigenlijk weer op tijd uit bed. Ik heb eigenlijk heel de dag in zon gezeten en daar heb ik nu zonblaasjes van dus ik hoop dat die snel verdwijnen. Aan het eind van de middag hebben we nog met zijn drieën gevoetbald met ghanese kinderen. Eigenlijk liep ik meer van de een kant van het veld naar het andere maar goed ik was wel kapot na afloop. In de avond kwam de internetman nog om de laatste laptops in orde te krijgen. We zijn op tijd naar bed gegaan.
20-2-14
Marjon was vandaag nog steeds niet lekker. Peter (begeleider) vond het toch verstandig om naar het ziekenhuis te gaan. Dus we gingen op weg met emmer en al naar het ziekenhuis. Op weg naar het ziekenhuis kwamen we nog twee wilde apen tegen op de weg. Ze staken plots de weg over en werden eigenlijk maar net niet aangeraden. Toen we bij het ziekenhuis aankwamen moest Marjon zich eerst aanmelden, toen nog registeren, toen nog health Insurance desk en toen weer terug naar het aanmeldbalie. Wat wel fijn was voor Marjon (en ook stiekem voor ons) was dat we overal voor mochten en waren we dus snel aan de buurt. Toch voelt dit niet echt fijn. Marjon was echt ziek maar misschien waren er wel mensen die veel zieker waren of al veel langer zatten en toch mochten en gingen wij voor. De dokter stelde wat vragen en ze moest bloed laten prikken. Ook moest ze diaree in een potje doen, wat eigenlijk onmogelijk was om dit een beetje hygiënische te doen, maar uiteindelijk is het gelukt. We moesten wel wachten op de uitslagen. Toen we de uitslagen hadden moesten we weer na de arts om de uitslag te geven. Gelukkig mochten we weer voor en waren we snel voor. Ze bleek een bacterie te hebben en moest een nacht blijven. Dat viel echt ontzettend tegen. Ik was gebleven tot negen uur in de kastje naar de muur gestuurd maar uiteindelijk was het gelukt en had ze een privé kamer. Marjon heeft een privé kamer, antibiotica via infuus, infuusvloeistof, paracetamol, prometazine , metronidazole en ors voor 50 cedi. Dit is omgerekend nog geen 15 euro. In Nederland zou je dat al kwijt zijn aan de prometazine. De antibiotica die ze krijgt is in Nederland ook een van de duurste. Toch wel apart dat het hier allemaal zo goedkoop kan.
Toch is het heel gek, dit is zo veel anders dan ik gewend ben en toch heb ik al meer geluksmomentjes gehad nu in Ghana dan ik bij andere vakanties heb gehad. En dit zit soms in een kleine hoek. Bijvoorbeeld al je beseft hoe makkelijk wij het hebben in Nederlandavond en werd toen afgelost door Ylse die de nacht zou blijven. In de morgen hebben we haar weer afgelost. Het was we gedoe om Marjon eindelijk een kamer te geven. We werden echt van het. In Nederland heb je bijvoorbeeld een supermarkt waar je alles hebt wat je je maar kan bedenken. In Ghana heb je alleen een markt. Waarbij je misschien 5% hebt van wat je in Nederland kan kopen. Of als je in het ziekenhuis zit en het geschreeuw van een paar minuten oude baby hoort. Toch een voordeel aan de privé kamers die naast de verlosafdeling zit.
21-1
Marjon kwam vandaag thuis vanuit het ziekenhuis alleen wisten we niet goed hoelaat. Voor haar thuiskomst hadden we iets voorbereid en hadden we ballonnen opgehangen. Ongeveer om half elf hadden we alles klaar om 10 :30 uur en toen was het alleen nog wachten op marjon. Helaas kwam marjon later thuis dan verwacht (14:30 uur) toen was onze aandacht even verslapt en toen iemand haar zag brak de paniek uit omdat het niet volgens plan. Gelukkig hebben we nog kunnen doen wat we wilde doen. Ze was aangenaam verrast. Toen marjon thuis was zijn we nog een stadje verderop gegaan om boodschappen te doen. Het was weer de buurt aan mij en luuk om te koken. Deze keer werd het zoete aardappel ( waarvan we eerder het bestaan niet wisten) met wortels en rundvlees. Het leek dus veel op thuis. Eigenlijk wilde we tilapia maken maar dit konden we niet vinden. Na het eten zijn we spelletjes gaan spelen en hebben nog een avond wandeling gemaakt door plantages in de buurt. Om 03:30 uur ging het licht uit.
22-2
De volgende morgen voelde ik me niet lekker. In eerste dacht ik dat het een kater was. Ik heb eigenlijk heel de middag op bed gelegen en geslapen. Toen ik om 16:30 uur wakker voelde ik me wel iets beter maar des te langer ik zat des te minder het ging. In de avond heb ik nog kippensoep gegeten en ben op tijd naar bed gegaan.
23-2
In de ochtend (07:00 uur) zijn we een keer na een kerk dienst geweest. Wel leuk om te zien, met veel zang en dans. Maar ik zou niet snel nog een keer gaan. Het voelt voor mij ook niet zo goed. Thuis doe ik nooit iets aan geloof en dan zou ik dat hier ineens wel doen. Dat voelt een beetje nep ofzo. Het preekgedeelte heb ik ook niet goed mee gekregen omdat ik er niks van verstond. NA de kerkdienst zijn we nog even terug op bed gaan liggen. Daarna zijn we nog met project bezig geweest. Toen in de middag zijn we nog naar Kpando geweest om boodschappen te doen. We waren met vier vrouwen en dit was geen succes. Op de een of andere manier zijn de afrikanen dan veel vervelender dan als je een jongen mee hebt. Ik kan dit niet precies uitleggen. Ook voelde ik me geïntimideerd door een man bij de taxi’s die perse een cedi wilde krijgen omdat hij een krat bier in de taxi had gezet. Dit hadden wij niet gevraagd en hij kreeg dit dan ook niet. Alleen toen ik nee zij kwam hij dichterbij en zei het nog een keer. Toen ik nog een keer nee zei ging hij gelukkig weg. In de avond hebben we luuk zijn verjaardag gevierd. De jongens vertelde ook nog dat er een rouw stoet was langsgekomen in de middag. Bij na vraag bleek dat er een 30 jarige man was overleden. Hij bleek 22-2 te zijn overleden aan een slangenbeet. De slangenbeet had hij gekregen in de plantages. Waarschijnlijk een van de plantages waar wij in de avond van 21-2 hebben gelopen. Best een creepy idee. Maar daar denken we maar niet veel over na en voortaan blijven we netjes op het pad.
24-2
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen tot 10:30 uur. En toen lekker ontbijt gegeten voor luuk zijn verjaardag. Ook kregen we cake voor luuk zijn van de huiseigenaar. Voor de rest van de dag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. Ik heb lekker in de zon gezeten en een tijdschrift gelezen. Vanavond gaan we waarschijnlijk niet veel doen en gaan we lekker op tijd naar bed.
De vorige avond was het erg laat geworden. Om half vier lag ik in bed. In de morgen waren we eigenlijk weer op tijd uit bed. Ik heb eigenlijk heel de dag in zon gezeten en daar heb ik nu zonblaasjes van dus ik hoop dat die snel verdwijnen. Aan het eind van de middag hebben we nog met zijn drieën gevoetbald met ghanese kinderen. Eigenlijk liep ik meer van de een kant van het veld naar het andere maar goed ik was wel kapot na afloop. In de avond kwam de internetman nog om de laatste laptops in orde te krijgen. We zijn op tijd naar bed gegaan.
20-2-14
Marjon was vandaag nog steeds niet lekker. Peter (begeleider) vond het toch verstandig om naar het ziekenhuis te gaan. Dus we gingen op weg met emmer en al naar het ziekenhuis. Op weg naar het ziekenhuis kwamen we nog twee wilde apen tegen op de weg. Ze staken plots de weg over en werden eigenlijk maar net niet aangeraden. Toen we bij het ziekenhuis aankwamen moest Marjon zich eerst aanmelden, toen nog registeren, toen nog health Insurance desk en toen weer terug naar het aanmeldbalie. Wat wel fijn was voor Marjon (en ook stiekem voor ons) was dat we overal voor mochten en waren we dus snel aan de buurt. Toch voelt dit niet echt fijn. Marjon was echt ziek maar misschien waren er wel mensen die veel zieker waren of al veel langer zatten en toch mochten en gingen wij voor. De dokter stelde wat vragen en ze moest bloed laten prikken. Ook moest ze diaree in een potje doen, wat eigenlijk onmogelijk was om dit een beetje hygiënische te doen, maar uiteindelijk is het gelukt. We moesten wel wachten op de uitslagen. Toen we de uitslagen hadden moesten we weer na de arts om de uitslag te geven. Gelukkig mochten we weer voor en waren we snel voor. Ze bleek een bacterie te hebben en moest een nacht blijven. Dat viel echt ontzettend tegen. Ik was gebleven tot negen uur in de kastje naar de muur gestuurd maar uiteindelijk was het gelukt en had ze een privé kamer. Marjon heeft een privé kamer, antibiotica via infuus, infuusvloeistof, paracetamol, prometazine , metronidazole en ors voor 50 cedi. Dit is omgerekend nog geen 15 euro. In Nederland zou je dat al kwijt zijn aan de prometazine. De antibiotica die ze krijgt is in Nederland ook een van de duurste. Toch wel apart dat het hier allemaal zo goedkoop kan.
Toch is het heel gek, dit is zo veel anders dan ik gewend ben en toch heb ik al meer geluksmomentjes gehad nu in Ghana dan ik bij andere vakanties heb gehad. En dit zit soms in een kleine hoek. Bijvoorbeeld al je beseft hoe makkelijk wij het hebben in Nederlandavond en werd toen afgelost door Ylse die de nacht zou blijven. In de morgen hebben we haar weer afgelost. Het was we gedoe om Marjon eindelijk een kamer te geven. We werden echt van het. In Nederland heb je bijvoorbeeld een supermarkt waar je alles hebt wat je je maar kan bedenken. In Ghana heb je alleen een markt. Waarbij je misschien 5% hebt van wat je in Nederland kan kopen. Of als je in het ziekenhuis zit en het geschreeuw van een paar minuten oude baby hoort. Toch een voordeel aan de privé kamers die naast de verlosafdeling zit.
21-1
Marjon kwam vandaag thuis vanuit het ziekenhuis alleen wisten we niet goed hoelaat. Voor haar thuiskomst hadden we iets voorbereid en hadden we ballonnen opgehangen. Ongeveer om half elf hadden we alles klaar om 10 :30 uur en toen was het alleen nog wachten op marjon. Helaas kwam marjon later thuis dan verwacht (14:30 uur) toen was onze aandacht even verslapt en toen iemand haar zag brak de paniek uit omdat het niet volgens plan. Gelukkig hebben we nog kunnen doen wat we wilde doen. Ze was aangenaam verrast. Toen marjon thuis was zijn we nog een stadje verderop gegaan om boodschappen te doen. Het was weer de buurt aan mij en luuk om te koken. Deze keer werd het zoete aardappel ( waarvan we eerder het bestaan niet wisten) met wortels en rundvlees. Het leek dus veel op thuis. Eigenlijk wilde we tilapia maken maar dit konden we niet vinden. Na het eten zijn we spelletjes gaan spelen en hebben nog een avond wandeling gemaakt door plantages in de buurt. Om 03:30 uur ging het licht uit.
22-2
De volgende morgen voelde ik me niet lekker. In eerste dacht ik dat het een kater was. Ik heb eigenlijk heel de middag op bed gelegen en geslapen. Toen ik om 16:30 uur wakker voelde ik me wel iets beter maar des te langer ik zat des te minder het ging. In de avond heb ik nog kippensoep gegeten en ben op tijd naar bed gegaan.
23-2
In de ochtend (07:00 uur) zijn we een keer na een kerk dienst geweest. Wel leuk om te zien, met veel zang en dans. Maar ik zou niet snel nog een keer gaan. Het voelt voor mij ook niet zo goed. Thuis doe ik nooit iets aan geloof en dan zou ik dat hier ineens wel doen. Dat voelt een beetje nep ofzo. Het preekgedeelte heb ik ook niet goed mee gekregen omdat ik er niks van verstond. NA de kerkdienst zijn we nog even terug op bed gaan liggen. Daarna zijn we nog met project bezig geweest. Toen in de middag zijn we nog naar Kpando geweest om boodschappen te doen. We waren met vier vrouwen en dit was geen succes. Op de een of andere manier zijn de afrikanen dan veel vervelender dan als je een jongen mee hebt. Ik kan dit niet precies uitleggen. Ook voelde ik me geïntimideerd door een man bij de taxi’s die perse een cedi wilde krijgen omdat hij een krat bier in de taxi had gezet. Dit hadden wij niet gevraagd en hij kreeg dit dan ook niet. Alleen toen ik nee zij kwam hij dichterbij en zei het nog een keer. Toen ik nog een keer nee zei ging hij gelukkig weg. In de avond hebben we luuk zijn verjaardag gevierd. De jongens vertelde ook nog dat er een rouw stoet was langsgekomen in de middag. Bij na vraag bleek dat er een 30 jarige man was overleden. Hij bleek 22-2 te zijn overleden aan een slangenbeet. De slangenbeet had hij gekregen in de plantages. Waarschijnlijk een van de plantages waar wij in de avond van 21-2 hebben gelopen. Best een creepy idee. Maar daar denken we maar niet veel over na en voortaan blijven we netjes op het pad.
24-2
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen tot 10:30 uur. En toen lekker ontbijt gegeten voor luuk zijn verjaardag. Ook kregen we cake voor luuk zijn van de huiseigenaar. Voor de rest van de dag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. Ik heb lekker in de zon gezeten en een tijdschrift gelezen. Vanavond gaan we waarschijnlijk niet veel doen en gaan we lekker op tijd naar bed.
-
24 Februari 2014 - 21:15
Bert:
Hoi Sanne,je leeft wel intensief.Het verslag geeft daar een goed beeld van.Vergeleken met jullie gebeurtenissen is het hier erg rustig en koel.Groetjes Bert -
24 Februari 2014 - 23:26
Adri En Gerard:
Hoi Sanne, je hebt weer veel meegemaakt de laatste dagen, wel gekdat medicijnen die hier heel duur zijn
Bij jullie daar goedkoop zijn.Maar alles is goedkoop .Wij hebben ook een spannend weekje achter de rug!
Gelukkig is 2e achterkleinkind geboren, Rico, we zijn blij dat hij en Nadia gezond zijn.Nadia is razend snel
Bevallen, Evelyne en ik reden hier om iets over tienen weg, we waren om10.40 bij Nadia, die al flink ween had.Ze waren na een spannende rit inhet ziekenhuis, toen had ze al 8 cm. Ontsluiting enom 11.50 is hij al geboren.Morgenmiddag nadatChris is geweestgaat ze weer naar huis.Evelyne gaat met haar mee, en zij blijft daar nog een paar dagen.De carnaval staat voor de deur, wij doen daar niet aan.
Lieve Sanne veel succes mdt de stage .
Groetjes Gerard en Adri -
24 Februari 2014 - 23:43
Hessel:
Wat een verhaal weer! Ik zie dat je niet echt rekening houd met je broertjes lees interesse :p haha, maar ik vind het wel leuk om je verhalen te lezen! -
25 Februari 2014 - 05:53
Nadia:
Poeh wat n verhaal weer. Vooral van die slang is wel heel eng. Kijk je daar n beetje uit met die enge mannen. Neem de volgende x maar n jongen mee.
das veiliger. Ik ga vandaag met ons rico naar huis. Bedankt voor de knuffel s. Gr en ik kijk uit naar je volgende verhaal -
25 Februari 2014 - 09:55
Opa Oma:
Hoi Sampie
Wat maak je toch veel mee daar ,heftig van je collega,tje kijken jullie maar goed uit pas op voor een zonnesteek want daar kun je ook goed beroerd van zijn hoor heel interessant wat jullie daar allemaal mee maken.Hier gaat het z,n gangetje we kijken uit naar je verhaaltjes.
Lieve groetjes en dikke knuffels van ons.
Opa en Oma -
25 Februari 2014 - 18:57
Carlijn:
Lieve Sannie,
Niet meer in de plantages gaan lopen jij!!
Doeeeeeei xxxxx -
25 Februari 2014 - 18:58
Carlijn:
Lieve Sannie,
Niet meer in die gekke slangen plantages gaan lopen jij!!
Doeeeeeei xxxxx -
25 Februari 2014 - 18:58
Carlijn:
Lieve Sannie,
Niet meer in die gekke slangen plantages gaan lopen jij!!
Doeeeeeei xxxxx -
25 Februari 2014 - 18:59
Carlijn :
Oooops, ik was te enthousiast toen ik op het knopje 'reactie plaatsen' wilde klikken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
