Aankomst dag en de eerste dag.
Door: Sanne van der Veer
Blijf op de hoogte en volg Sanne
11 Februari 2014 | Ghana, Accra
Zo en toen was de reis begonnen. Het internet was de eerste dag nog niet geregeld waardoor mijn eerst verhaal nu pas komt. Na een emotioneel maar toch wel mooi afscheid liepen we door de douane. Op dat moment drong het eigenlijk nog steeds niet tot mij door dat het een afscheid was voor 3 MAANDEN. Toch wel een lange tijd (nu twee dagen later heb ik dit besef nog steeds niet, zo denk ik bijvoorbeeld nog steeds dat ik mijn was in een zakje kan doen en dat ik het thuis door mama kan laten wassen, helaas moet ik dit zelf doen). Toen we door de douane waren zijn we nog bij de mac donalds geweest. Het was toen toch nog redelijk snel tijd om naar het vliegtuig te lopen. Eenmaal in het vliegtuig bleek dat we niet veel beenruimte hadden, maar dat was wel te verwachten. Verder leek het een beetje de klm van marokko, Zo werd er tijdens de vliegreis een maaltijd geserveerd, wat een verrassing was en hij smaakte ook nog redelijk. Ook kregen we twee maal gratis drinken. De eerste vliegreis ging verder heel sloom, en ik heb me proberen te vermaken met de e-reader. Door deze reis waren we een beetje ‘bang’ voor de tweede reis, dit was namelijk de langste reis en hadden pas net de kortste achter de rug. En die leek al een eeuwigheid te duren. De tussen stop duurde nog langer dan die reis. Onze tussenstop was op Casa Blanca in marokko. Vergeleken met Schiphol is dit nogal een karig vliegveld. De prijzen van de producten die ze er verkochten was ook veel duurder dan de prijzen op schiphol. We wilden eigenlijk wat eten maar toen we aan kwamen lopen vertelde de man dat we het niet meer kregen. Dus om de tijd te doden gingen we maar spelletjes spelen en lezen. Op het kaartje zijn stond trouwens dat we nog een tussenlanding hadden in Lome, in Togo. Gelukkig was die wel aan het einde van de reis. En natuurlijk kan ik heel de lange stuk van de reis ( van Casa Blanca naar Lome) niet slapen en val ik laatste stuk ( van Lome en Accra, en dit was welgeteld een half uur) in slaap. Bij aankomst in Accra was het al 27 graden, ook al was 05:00 uur. Toch was dit wel lekker. De koffers van Luuk en mij lagen al op de band toen we aankwamen, de koffers werden door een Ghanees op de trolly gedaan. Ik dacht dat dit bij het vliegveld hoorde, echter ging deze man later niet weg voordat wij hem geld hadden gegeven. Luuk gaf hem twee euro en toen liep hij gewoon. Het bleek dat wij daarmee geluk hadden, bij twee andere meisjes bleef de man volhouden dat hij perse 20 euro wilde krijgen. Dit hebben ze niet gegeven. Toen ontmoette we onze Ghaneze begeleiding, Mawutor. Een aardige vrouw die eigenlijk wel van alles wat weet, echter gevoel van tijd heeft ze niet, zo zou de reis volgens haar mij 3 uur duren, terwijl deze uiteindelijk toch 4.5 uur duurder maar dat komt later. Toen we het vliegveld uitliepen werden we bestormd door tien Ghanezen, ze wilde ons helpen maar eigenlijk deden ze niks. Ze bleven ook ‘helpen’ nadat we zeiden dat dit niet nodig was. En natuurlijk toen we bij de auto aankwamen verwachtten ze geld. Dit kregen ze niet, hierdoor veranderde de sfeer. Mawutor gaf wat geld en uiteindelijk gingen ze we. We gingen met een busje naar het huis van de tante van Mawutor voor het ontbijt. We kregen een Ghanese boterham met ei. Nog een voorbeeld van het besef van tijd, Mawutor vertelde dat we om 09:15 zouden vertrekken echter waren we om 10:15 uur nog niet weg. Maar zoals de sticker op de auto/trotro al zei: ‘ No hurry in life’. Maar van deze zin merk je niks zo snel de ghanezen in de auto zitten. In een trotro, waarbij je grond onder je ziet, rijden ze met een veel te hoge snelheid door het verkeer.. Ik begrijp nu ook dat de wij, de studenten, niet auto mogen rijden. Als je ook maar even stilstaat met de auto staan er een hoop kooplieden om je heen die allemaal een mooiee prijs zeggen te geven. De weg was in Accra nog goed geasfalteerd. Als je wat verder naar Golokuati rijdt wordt weg meer een gatenkaas waarbij je de grootste gaten moet ontwijken om door de kleinere gaten te rijden. Sowieso is het verschil tussen de stad en platteland erg groot. In de stad wonen de mensen overwegend in huizen, op de weg naar Golokuati kwamen we echter geregeld langs dorpjes die bestonden uit huisjes van klei. Onderweg naar Golokuati hadden we de eerste regenbui van Ghana. Er kwam echt een bak water uit de lucht, zo erg dat de chauffeur bijna niks meer kon zien. Dit weerhield hem er echter niet van om zachter te rijden. Gelukkig werd hij door Mawutor, die in een andere auto zat, verteld zachter te rijden. Na een hobbelig ritje kwamen we om 17: 00 uur bij het huisje aan. Eigenlijk is het precies zoals ik had verwacht. Niks meer maar ook niks minder. Toen we de spullen-koffers hadden weggelegd ben ik lekker gaan douche, gelukkig deed het water het. Eigenlijk hielp de douche niet zoveel. Na het douche voelde ik me eigenlijk nog niet echt schoon. Maar toch beter dan niks. Toen we gegeten en nog gezeten hadden gingen we naar bed. Opzich heb ik mijn eerste nacht best prima geslapen, al had ik in het begin moeite met klamboe. Hij gaf mij een claustrofobisch gevoel. Gelukkig viel ik snel wakker. Wel werd ik midden in de nacht wakker door een geluid, ik dacht echt dat er een varken of geit midden in de kamer stond. Toch heb ik mezelf ervan weten te overtuigen dat het buiten was, en ben weer in slaap gevallen. Er zitten geen ramen in het huis, dus alles is erg gehorig. Toen gingen we het ontbijt klaar maken, om 09:30 uur gingen er nog twee jongens hardlopen maar hier bleek het echt veel te warm voor. Om 13:00 uur gingen naar Hohoe om de simkaart en dongel te regelen. Dit duurde echte extreem lang, hij was namelijk om 17:00 uur nog niet klaar waardoor hij in de avond terug moest komen. Toch heb ik het idee dat ik nu al wat beter kan wachten, meer ook omdat het te warm is om je er eigenlijk druk over te maken. Toen we nog niet klaar maar wel weg gingen liepen we nog na de markt. Dit was bijzonder om te zien. Ik denk dat er meer vliegen dan mensen waren maar toch hebben we nog wat dingetjes kunnen kopen. Ook gingen we binnen bij een meat shop. De koeienpoten en hoofden lagen op de tafels. Ik vind dit niet zo’n smakelijk gezicht en ben snel naar buiten gegaan. Toen ik naar buiten was gelopen werden de jongens nog voor vrijdag uitgenodigd. Dan komt het levende vee binnen en kunnen ze zien hoe het geslacht wordt. Ik denk dat ik af sla. In de avond kwam de internet man nog terug om internet te regelen.
Nog even extra.
- Peter die ons verwelkomde in het huis vertelde heel droog dat we niet veel last zullen hebben spinnen en andere insecten maar alleen maar salamanders en veel schorpioenen. Ik weet wel wat ik liever heb..
- Alle school kinderen hebben hier geen haar, dit komt doordat ze dan ziekte’s niet snel overdrage. Lang haar onderscheid volwassenen van kinderen.
- Voor de trotro chauffeur hadden we eten gekocht, hij at hier de helft van op en verkocht het andere deel aan iemand anders waar we bij zaten.
Mijn nummer is 0231384321
Nog even extra.
- Peter die ons verwelkomde in het huis vertelde heel droog dat we niet veel last zullen hebben spinnen en andere insecten maar alleen maar salamanders en veel schorpioenen. Ik weet wel wat ik liever heb..
- Alle school kinderen hebben hier geen haar, dit komt doordat ze dan ziekte’s niet snel overdrage. Lang haar onderscheid volwassenen van kinderen.
- Voor de trotro chauffeur hadden we eten gekocht, hij at hier de helft van op en verkocht het andere deel aan iemand anders waar we bij zaten.
Mijn nummer is 0231384321
-
11 Februari 2014 - 23:46
Sanne Unit 57:
Wauw! al heel wat belevenissen zo te lezen, geweldig! Ik kijk naar je volgende bericht uit. Liefs Sanne (Markwat) -
12 Februari 2014 - 04:13
Caroline Diependaal:
Hee Sanne, super leuk om te lezen. Voor mij zit het er bijna op en bij jou begint het nu! Het dragen van de tassen voor geld klinkt heel herkenbaar. Hebben ze hier ook wel een handje van! Liefs cao -
12 Februari 2014 - 08:51
Krista:
Super leuk om te lezen hoe het allemaal met je gaat en hoe je de eerste dag(en) hebt beleefd! Ben benieuwd hoe je het de komende maanden gaat hebben :) succes en veel plezier! X Krista -
12 Februari 2014 - 09:26
Belinda Jager:
Haai, fijn om te lezen dat alles redelijk goed is gegaan. Grappig dat de rollen eens omgedraaid zijn en jij degene bent die niet goed wordt van opengeneden dingen haha!
- belinda -
12 Februari 2014 - 16:11
Oma En Opa:
Hoi Sampie wat een verhaal al heel leuk om zo je belevenissen te kunnen volgen,die koeiekoppen lijken me niet zo lekker om te zien je hebt meteen geen honger meer denk ik.getver maar alles went moet je maar denken.We zien weer uit naar je volgende verhaal.
liefs opa en oma x -
12 Februari 2014 - 17:03
Paula:
Wat mooi om zo je verhaal te lezen Sanne, je bent ver weg en dan toch weer even dichtbij.
Die salamanders is voor jou geen probleem toch? Schorpioenen is weer wat.
Ga maar niet naar het slachten kijken, lijkt mij niet zo leuk.
Hier niets bizonders, ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Doei troel, Mammie -
12 Februari 2014 - 17:43
Joeri Van Den Brule:
Hee sanne, goed om te leze dat het goed met je gaat, hoop dat je het na je zin hebt! Geen zorgen ik paswel op matty haha. groetjessss joeri -
12 Februari 2014 - 19:46
Carlijn Roozeboom:
Lieve Sannie, wat een leuk stukje om te lezen! Hopelijk beleef je een mooie tijd daar! Jammer dat er weinig spinnen zijn, had wel een paar spannende actie verhalen verwacht. Maar ik heb er vertrouwen in dat je ook een held bent als het om schorpioenen en salamanders gaat! Ben benieuwd naar je volgende bericht! Liefs, Carlijn -
13 Februari 2014 - 11:58
Evelyne Molenaar:
Hoi Sanne,
Wat ontzettend leuk om dit allemaal te lezen, zo krijg je toch gelijk een beetje een indruk van wat je daar allemaal meemaakt.....
Ik kijk al weer uit naar je volgende verhaal...
In ieder geval zal het vast een ervaring worden waar je je hele leven op terug kan kijken, mooi hoor!
Heel veel plezier en groetjes van Evelyne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
